اکثر مجلات از نرخ پذیرش یا رد برای تجزیه و تحلیل اینکه آیا تعداد مقالاتی که رد می کنند یا می پذیرند، بسیار زیاد است یا خیر و برای نظارت بر روندهای غیرعادی استفاده می کنند. نرخ ها به کیفیت مقالات ارسال‌شده به یک مجله بستگی دارد. این نرخ ها یک معیار کنترل کیفیت داخلی هستند، در حالی که ضریب تاثیر یک معیار خارجی است. مجلات لزوماً در ابتدای سال تصمیم نمی گیرند که 80٪ یا 90٪ مقالات را رد کنند. نرخ ها به طور طبیعی در یک محدوده قرار می گیرند. برخی از مجلات یک هدف را تعیین می کنند، اما تنها به عنوان یک معیار داخلی برای نظارت بر اینکه آیا نرخ به طور غیرعادی افزایش‌یافته است؟ ، و هدف یک ماه تا ماه دیگر متفاوت است یا خیر.
عامل دیگری که بر میزان پذیرش یا رد تأثیر می گذارد، تعداد مقالات در سیستم است که اکثر ویراستاران مدیریت بسیار دقیق آن را نظارت می کنند:
این واقعیت که سیستم دارای مقالات کافی برای یک موضوع می باشد، می تواند بر تعداد مقالات پذیرفته‌شده تأثیر بگذارد. این موضوع برای مجلات تخصصی که می توانند 19 تا 24 مقاله در ماه را در یک شماره منتشر کنند، نگران کننده است.
بنابراین، یک مجله پزشکی عمومی که 3 مقاله در هفته منتشر می کند و حدود 10000 مقاله ارسالی در سال دریافت می کند. نسبت به مجله تخصصی که 1500-3000 مقاله در سال ارسال می کند، نرخ رد بالاتری خواهد داشت. تعداد مقالات ارسالی در محاسبه نرخ پذیرش مورد توجه قرار نمی گیرد. بلکه تعداد مقالاتی است که رسیدگی یا در نظر گرفته شده‌است منظور می شود. با این حال، تعداد مقالات ارسالی و کیفیت آنها به طور مستقیم بر تعداد مقالات رسیدگی‌شده تأثیر می گذارد.
اکثر مجلات از انتشار نرخ پذیرش در وب سایت خود خودداری می کنند.
زیرا احساس می کنند که نویسندگان ممکن است به دلیل نرخ پذیرش دچار تردید شوند. مهمتر از آن، سردبیران مجلات، مقالات را به دلایل مختلف رد می کنند و اغلب نظرات مفیدی را به عنوان بازخورد به نویسندگان ارائه می دهند. تعداد کمی از مجلات تخصصی مقالات را بر اساس اولویت رد می کنند. اما این به این معنی است که تحقیق به اندازه کافی برای مجله جدید نیست یا استاندارد تحقیق بسیار ضعیف است.
اغلب ویراستاران در ابتدا مشکلات زبانی را نادیده می‌گیرند و مقالات را فقط بر اساس محتوای علمی بررسی می‌کنند. اما اگر مقاله از یک چرخه بازبینی و ارسال مجدد عبور کند، ویراستاران انتظار دارند و به نویسندگان توصیه می‌کنند که در مورد زبان نوشتار نیز حرفه‌ای عمل کنند. تعداد معدودی از مجلاتی که میزان پذیرش خود را منتشر می کنند، این کار را در صفحات مربوط به مجله منتشر می کنند. از این رو، نویسندگان نباید از نرخ پذیرش و رد به عنوان مبنایی برای انتخاب مجله استفاده کنند. اگرچه از نظر ریاضی، هر چه میزان پذیرش بالاتر باشد، احتمال پذیرش مقاله نیز بیشتر می‌شود.
علیرغم اینکه مجلات تخصصی کوچکتر دارای نرخ پذیرش بالاتری هستند. اکثر کارآزمایی های تصادفی شده به مجلات پزشکی عمومی با نرخ رد بالاتر ارسال می شوند – صرفاً به این دلیل که مجلات پزشکی عمومی دارای ضریب تاثیر و دید بالاتری هستند.
بنابراین اجازه ندهید که نرخ رد به تنهایی، شما را از ارسال مقاله به یک مجله منصرف کند. در عین حال، توجه داشته باشید که یک مجله تخصصی، با مجله‌ای که ضریب تاثیر بالاتری دارد، قابل مقایسه نباشد، اما ممکن است مورد توجه شما قرار بگیرد.
