پاورقی در جداول

انتخاب نشانگرهای‌پاورقی و ترتیب آن‌ها

پاورقی‌ها اغلب نمایانگر متون علمی هستند. اگرچه در حال حاضر کمتر از گذشته در متن مقاله استفاده می‌شوند، اما امروزه استفاده از پاورقی‌ در جداول همانند گذشته رایج است و این پست در مورد نحوه استفاده از آن‌ها می‌باشد. پاورقی یک نشانگر است و هر جمله از متن را که به اطلاعات اضافی نیاز دارد تا مفهوم کاملی پیدا کند را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. برای مثال، یک جمله ممکن است درآمد سرانه یک کشور را به واحد پول آن کشور – به عنوان مثال، ین یا پزو یا یورو – نشان دهد، اما از طریق پاورقی، نرخ مبادله را در برابر دلار آمریکا ارائه کند. پاورقی ها در جداول همان عملکرد را دارند اما به چند نکته‌ی دیگر نیز نیاز دارند که در ادامه به آن‌ها پرداخته شده است.

پاورقی یا سربرگ

در جداول، پاورقی‌ها به سلول‌های خاصی ضمیمه می‌شوند. از جمله، سلول‌هایی که حاوی عناوین ستون‌ها یا عنوان ردیف‌ها هستند. با این حال، اگر محتویات یک پاورقی برای کل جدول صدق می کند، بهتر است از یک سربرگ استفاده کنید که معمولاً بعد از عنوان جدول اما قبل از متن آن ظاهر می‌شود.

 جدولی که داده‌های سالانه در مورد شیوع بیماری‌های مختلف را ارائه می‌دهد ممکن است در یک سربرگ توضیح دهد، برای مثال، تمام داده‌ها بر اساس سوابق بیمارستان‌هایی است که توسط دولت اداره می‌شوند و بیمارستان‌های خصوصی را شامل نمی‌شود. با این حال، یک سلول خاص در آن جدول ممکن است پاورقی داشته باشد که نشان‌دهنده آن است که رقم آن بیماری خاص در آن سال بر اساس سوابق بیمارستان های خصوصی و همچنین بیمارستان های دولتی است.

پاورقی‌های یک جدول در انتهای آن جدول ظاهر می‌شوند و نه در انتهای صفحه‌ای که جدول را در بر می‌گیرد.

انتخاب نشانگر

نشانگرهای رایج برای پاورقی ها عبارتند از: ستاره (*)، ابلیسک یا خنجر (†)، علامت مقطع (§) و علامت پاراگراف یا P کور یا پیله (¶).در صورت نیاز به نشانگرهای اضافی، همان علامت ها دو برابر می شوند (**، ††، §§، ¶¶).با این حال، این سیستم دست و پا گیر است. برای جداول داده های عددی، از حروف الفبا به عنوان بالانویس استفاده کنید. برای جداولی که از بلوک‌های متنی تشکیل شده‌اند، نیز از اعداد بالانویس استفاده کنید.

ثانیاً، علامت‌های * و ** معمولاً برای شناسایی سطح معنی‌داری یا احتمال استفاده می‌شوند، علامت * برابر با 5٪ (p<.05) و علامت ** برابر با 1٪ (p<.01). این دلیل دیگری برای اجتناب از استفاده از * و ** به عنوان نشانگر پاورقی است.

توالی نشانگرهای پاورقی

نشانگرهای پاورقی را به ترتیب خواندن عادی به سلول ها اختصاص دهید. از چپ به راست همانطور که به سمت پایین حرکت می‌کنید. به عنوان مثال، در جدولی که شامل پنج ستون و پنج ردیف است، آخرین سلول (سمت راست) در ردیف دوم با علامت 1 یا a و اولین سلول (سمت چپ) در ردیف چهارم با 2 یا b مشخص می شود.

قالب بندی نشانگر پاورقی

یک نشانگر پاورقی باید نسبت به متن متمایز باشد، به همین دلیل به طور معمول حروف یا اعدادی که به عنوان نشانگر پاورقی استفاده می‌شوند، پررنگ می شوند. علاوه بر پررنگ کردن نشانگر، ایتالیک کردن آن به نحوی که از متنی که اصلی فاصله بگیرد نیز، مناسب است. مطمئن شوید که در تنظیم نشانگر به عنوان بالانویس، کاراکتر را خیلی کوچک نکنید. اگر خیلی کوچک است، از اندازه فونت بزرگ‌تر استفاده کنید یا مقدار پیش‌فرض ابر اسکریپت‌های مورد استفاده بسته‌نرم‌افزاری را افزایش دهید.

اگر فونتی که استفاده می‌کنید شامل اعداد بالانویس مناسبی است، از آن‌ها استفاده کنید. شما می‌توانید تفاوت 2 در مقابل ² ،  را با فشردن Alt + 0178 مشاهده کنید.

در نهایت، بررسی کنید که تراز ستون تغییر نکرده باشد. برای مثال، در یک ستون اعدادی که به سمت راست تراز شده اند، شماره ای که پاورقی به آن ضمیمه شده است نباید به سمت چپ تراز شده باشد.

نشانگر پاورقی در قسمت پایینی جدول

برخی از ناشران مجلات زمانی که نشانگر دقیقاً قبل از متن پاورقی در پایین صفحه آورده می شود، نشانگر بالانویس را حذف می کنند. برای مثال ² که به عنوان نشانگر پاورقی در جدول استفاده می شود، به صورت 2 در پایین جدول چاپ می‌شود. گاهی اوقات به این کاراکترهای «بدون رونویسی» به عنوان کاراکترهای «در خط» اشاره می‌شود.

متن پاورقی بلافاصله – با کمترین فاصله – بعد از نشانگر پاورقی شروع می شود. اگر فرم بالانویس حفظ شود، شروع متن با پاورقی حرف بزرگ می تواند نشانگر را مبهم کند. باز هم از سبک مجله هدف پیروی کنید.

علامت‌گذاری پایانی

اگر متن پاورقی یک جمله کامل است یا بیش از یک جمله را شامل می شود، در صورت لزوم از نقطه (نقاط) استفاده کنید. اگر متن یک کلمه یا یک عبارت یا یک قطعه جمله باشد، هیچ علامت پایانی لازم نیست.

بیش از یک پاورقی در یک خط

پاورقی های کوتاه معمولاً به عنوان یک بلوک متن تنظیم می شوند. به عبارت دیگر، پاورقی‌ها یکی پس از دیگری «اجرا می‌شوند» و با یک فاصله از هم جدا می‌شوند، عرض بلوک به اندازه خطوطی است که متن عادی را تشکیل می‌دهند یا به اندازه جدولی که پاورقی‌ها به آن ضمیمه شده‌است. با این حال، حتی اگر مجله هدف از چنین طرح‌بندی استفاده می‌کند، پاورقی‌ها را در ستون‌ها مرتب نکنید. بهترین کار این است که هر پاورقی را از یک خط تازه شروع کنید و طرح بندی را به ناشر بسپارید.