هنگام ارسال ایمیل یا پیامک به یک دوست، کمتر به کیفیت نوشتن فکر می کنید و روی مطالب تمرکز می کنید. به همین ترتیب، هنگام صحبت با دوستان یا شرکت در مکالمات غیررسمی، لهجه یا تلفظ شما اهمیت چندانی ندارد. با این حال، وقتی نوبت به نوشتن یک پروپوزال، یک تکلیف یا یک مقاله آکادمیک میرسد، معمولاً نگران هستید: شما تعجب می کنید که آیا اشتباهات املایی، دستور زبان، علامت گذاری، یا استفاده از کلمات را مرتکب می شوید. شما نگران ایجاد تأثیر خوب بر روی خوانندگان خود هستید. و می خواهید دیدگاه ها و اطلاعات خود را به طور واضح و مختصر به خوانندگان منتقل کنید – درست همانطور که در هنگام سخنرانی نگران صدا، لباس و وضعیت بدن خود هستید.
نوشتن آکادمیک با نوشتن غیررسمی متفاوت است، زیرا، همانطور که فرهنگ لغت آکادمیک انگلیسی آکسفورد یادگیرنده می گوید، زبان آکادمیک:
- مختصر
- رسمی
- دقیق
- غیرشخصی
- آزمایشی و
- به دقت ساختار یافته است.
اگر می خواهید در نوشتن آکادمیک بهتر باشید باید این تفاوت ها را در نظر داشته باشید و این مقاله تفاوت های فوق را با مثال هایی نشان می دهد.
1. اجتناب از هدر دادن کلمات: تبدیل اسم انتزاعی به فعل; مراقب عبارات زائد باشید .
نوشتن آکادمیک خوب مختصر است. مقالات تحقیقاتی، ارتباطات کوتاه، گزارشهای موردی و چندین دسته دیگر که مجلات از آنها استفاده میکنند، اغلب دارای محدودیتهای کلمه هستند، به همین دلیل است که باید از تکرار اطلاعات خودداری کنید.
اطلاعات تکراری
نویسندگان اغلب مطالب خود را به سه روش رایج تکرار می کنند.
1- تکرار در چکیده اطلاعاتی که قبلاً در عنوان ذکر شده است. با ارائه اطلاعات پس زمینه به صورت چکیده – در مواردی که لازم نیست، برای مثال، اگر مقالهای با عنوان «روش جدیدی برای کنترل موش ها» باشد، شروع چکیده آن مقاله به این صورت بی معنی است: «روش جدیدی برای کنترل موش ها». به طور مشابه، در همان مقاله ساختگی، چکیده نباید هیچ اطلاعاتی در مورد میزان آسیب ناشی از موشها، عوامل بیماریزای آنها و غیره بدهد.
2- تکرار مجدد همان اطلاعات در قسمت مقدمه.
3- بازنویسی و ارائه متنی اطلاعاتی که قبلاً در جدول گفتهشدهاست. به عنوان مثال، اگر همان مقاله جدولی داشتهباشد که دادههای مربوط به درصد مرگ و میر در موشها به دلیل پنج ماده شیمیایی را ارائه میدهد، در متن همراه گفتهمیشود که مرگ و میر ناشی از ماده شیمیایی A، مقدار x% بوده است، همچنین به دلیل ماده شیمیایی B، مقدار y% بوده است. و در نهایت به دلیل ماده شیمیاییC مقدار z% بودهاست.
عبارات زائد
چرا وقتی هردو کلمه یک معنا دارند از دو کلمه استفاده می کنیم و وقتی هر دو عبارت یک چیز را میگویند؟ به عنوان مثال، “اکثر نمونهها رنگ آبی داشتند” (خب، نمیتوانستند شکل آبی داشته باشند!) یا “ریشهها تا عمق 5 متری در خاک نفوذ می کنند” (نفوذ به تنهایی کار را انجام می دهد) یا “تفاوت ها این بود که از نظر آماری در سطح 1% معنی دار است (حذف آماری). و همیشه از جفتکردن «مثلا»، «شامل»، و «مانند» با «و غیره» اجتناب کنید: همه این اصطلاحات نشان میدهند که فهرست جامع نیست، بلکه نشاندهنده است.
2. از مخفف ها و عبارات محاورهای خودداری کنید.
نوشتن آکادمیک خوب رسمی است، در حالی که مخفف ها، معمولاً نوشته را غیررسمی نشان می دهد. استفاده صحیح از عبارات محاورهای (یا “درستکردن آنها” برای استفاده از عبارت غیر رسمی) ممکن است شما را به عنوان یک کاربر متخصص زبان معرفی کند، اما به یاد داشته باشید که مقالات تحقیقاتی برای مخاطبان بین المللی است و بسیاری از خوانندگان ممکن است شما را درک نکنند. زیرا عبارات محاورهای همیشه محلی و مخصوص یک نوع معین از زبان انگلیسی (بریتانیایی، آمریکایی، استرالیایی و غیره) هستند که هر کدام دارای انواع منطقهای زیادی نیز هستند.
3. کلمات یا عباراتی که می خواهید بگویید به طوردقیق استفاده کنید.
انگلیسی آکادمیک خوب دقیق است. در واقع، این تأکید بر اعداد، بر اندازهگیری و شمارش است که علم را از سایر فعالیتها جدا میکند. هر موضوعی واژگان فنی خود را دارد که برای بیان مفاهیم، اشیاء فیزیکی، موقعیتها و غیره که مختص هر موضوع است، تکامل مییابد و استفاده از کلمه صحیح نیز نشانه آشنایی شما با آن موضوع است: فونت یا خط برای یک تایپوگراف یکسان نیستند. یک کشاورز لبنیاتی تفاوت بین تلیسه و گاو را می داند. و یک حشره شناس عنکبوت را حشره در نظر نمیگیرد.
4. صدای معلوم و مجهول را مجزا کنید.
انگلیسی آکادمیک خوب غیرشخصی است، اگرچه این به معنای کسلکنندگی آن نیست اگرچه استفاده از اول شخص در مقالات تحقیقاتی در حال حاضر رایج تر است – برخی از مجلات حتی آن را تشویق می کنند – صدای مجهول همچنان در مجلات بسیار بیشتری ترجیح دادهمیشود (“مشاهدات ثبت شد” و نه “ما مشاهدات را ضبط کردیم” به طور گسترده باور می شود» و نه «بسیاری از محققان معتقدند»؛ «یک نظرسنجی انجام شد» و نه «ما بررسی کردیم»؛ و غیره). صدای مجهول در برخی موارد ترجیح دادهمیشود زیرا تمرکز بر کنش است و نه بر روی انجامدهندهکار: آنچه انجام شدهاست معمولاً مهمتر از اینکه چه کسی آن را انجام دادهاست.
5. از معیارها در حد اعتدال استفاده کنید.
اگرچه علم در جستجوی حقیقت است، دانشمندان همچنین آگاهند که حقایق جهانی اندک است. همانطور که حقایق جدید آشکار می شود، آنچه تا آن زمان باور می شد درست است ممکن است تغییر کند. میکروسکوپهای قویتر و ابزارهای حساستر و روشهای تحلیلی، جنبههایی از جهان مادی را نشان میدهند که پیش از این شناخت آنها غیرممکن بود. به این دلایل است که از زبان تاکیدی به ندرت در علم استفاده می شود: چنین زبانی کپی تبلیغاتی یا بازاریابی خوبی می کند اما در مقالات تحقیقاتی مورد انتقاد قرار می گیرد – که اغلب با عباراتی مانند “به دانش ما”، “تحت شرایط آزمایشگاهی”، و “احتمال دارد که”.
با این حال، چنین زبانی،ممکن است بیش از حد استفادهشود: فقط یک عبارت واجد شرایط در یک جمله کافی است. برای مثال، «ممکن است» را با «ممکن»، «نشان میدهد» یا «پیشنهاد میکند» ترکیب نکنید، زیرا در «ممکن است این امکان وجود داشته باشد»، «این مشاهدات ممکن است نشاندهنده آن باشند»، یا «این ویژگیها احتمالاً نشان میدهند که» . بیش از حد نثر شما را ضعیف می کند.
6. مقاله خود را برای کمک به خوانندگان سازماندهی کنید.
نوشتار آکادمیک خوب ساختار و سازماندهی منطقی دارد. در بسیاری از رشتهها، مجلات از نویسندگان می خواهند که ساختار IMRaD (مقدمه، مواد و روش ها، نتایج و بحث) را دنبال کنند. با این حال، سازماندهی حتی در چنین ساختاری مورد نیاز است. بهعنوان مثال، پیروی از دنباله یکسانی از عناوین مورد استفاده در بخش روشها برای بخش نتایج، تمرین خوبی است که خواندن جزئیات یک آزمایش را برای خوانندگان آسانتر میکند و آنها را به نتایج همان آزمایش متصل میکند.
به طور مشابه، بخش مقدمه اغلب در یک توالی سازماندهی می شود که از کلیات به جزییات منتهی می شود و با اهداف خاصی از تحقیق گزارششده یا به سؤالات خاص پاسخ دادهمیشود.
به یاد داشتهباشید که نوشتن مهارتی است که میتوان آن را با تمرین منظم به دست آورد. نوشتار آکادمیک یکی از انواع نگارشها است و قراردادها و استانداردهای خود را دارد. داوران از شما انتظار دارند که با آنها آشنا باشید و اگر این انتظارات را برآورده کنید، بهتر خواهد بود.