نویسندگان غارتگر

دنیای آکادمیک با رفتارهای نادرست و غیراخلاقی بیگانه نیست و یکی از پدیده های نگران کننده در آن نویسندگان غارتگر هستند. این افراد در طیف وسیعی از فعالیت‌های طراحی شده برای دستکاری و بهره‌برداری از سیستم انتشارات آکادمیک شرکت می‌کنند و بر یکپارچگی تحقیقات علمی سایه می‌اندازند. در این مقاله، مفهوم نویسندگان غارتگر ، تاکتیک‌های آنها، پیامدهای اعمالشان و اقداماتی برای رفع این نگرانی رو به رشد را بررسی خواهیم کرد.

نویسندگان غارتگر چه کسانی هستند؟

نویسندگان غارتگر افرادی هستند که در حوزه انتشارات آکادمیک درگیر اعمال غیراخلاقی هستند. برخلاف محققان سنتی که به استانداردهای اخلاقی دقیق پایبند هستند. نویسندگان غارتگر از این سیستم برای منافع شخصی یا به رسمیت شناختن سوء استفاده می کنند. اقدامات آنها می تواند اشکال مختلفی از سوء رفتار را شامل شود، مانند:

آ. سرقت ادبی: نویسندگان غارتگر ممکن است آثار دیگران را سرقت ادبی کنند و آن را بدون انتساب مناسب به عنوان اثر خود به نمایش بگذارند.

ب. ساخت داده‌ها: آنها ممکن است داده ها را برای حمایت از ادعاهای تحقیقاتی خود دستکاری یا اختراع کنند و اعتبار کارشان را به شدت به خطر بیندازن

ج. ارسال های چندگانه: برخی از نویسندگان غارتگر همان دستنوشته را به طور همزمان به چندین مجله ارسال می کنند و تلاش می کنند شانس انتشار را افزایش دهند.

د اعطای نویسندگی ( Gift Authorship): نویسندگان غارتگر ممکن است افرادی را به عنوان نویسندگان مشترکی در بر گیرند که صرفاً برای جلب لطف یا شناسایی مشارکتی اساسی در پژوهش نداشته اند.

ه. سایه نویسی (Ghostwriting) : آنها ممکن است نویسندگان حرفه ای را برای پیش نویس نسخه های خطی خود استخدام کنند و در عین حال اعتبار کامل را برای کار در نظر بگیرند.

تاکتیک های به کار گرفته‌شده توسط نویسندگان غارتگر

نویسندگان غارتگر طیف وسیعی از تاکتیک‌ها را برای دستیابی به اهداف خود به کار می‌گیرند، که اغلب شامل انتشار پربار، تأمین بودجه تحقیقاتی یا کسب شناخت آکادمیک است:

آ. ارسالهای متوالی: نویسندگان غارتگر ممکن است دست نوشته های خود را به صورت متوالی به چندین مجلات ارسال کنند و از ناکارآمدی در فرآیند ویرایش استفاده کنند.

ب. دستکاری استنادها: آنها ممکن است در دستکاری استناد، استناد بیش از حد کار خود یا دستکاری تعداد استنادها برای افزایش تأثیر علمی خود شرکت کنند.

ج. خود استنادی: نویسندگان غارتگر ممکن است بیش از حد خود استناد کنند تا به طور مصنوعی دید و اهمیت تحقیقات خود را افزایش دهند.

د. ساخت نتایج: برخی برای تولید یافته‌های قابل انتشار به ساخت داده‌ها یا آزمایش‌ها متوسل می‌شوند.

ه. نقدهای جعلی: نویسندگان غارتگر ممکن است با پیشنهاد داورانی که یا با کارشان دوست هستند یا وجود ندارند، از داوری همتایان سوء استفاده کنند، در نتیجه روند داوری همتایان را تضعیف می کند.

پیامدهای نویسندگی غارتگرانه

اقدامات نویسندگان غارتگر پیامدهای گسترده ای دارد که بر جامعه آکادمیک، پیشرفت علمی و اعتماد عمومی به پژوهش تأثیر می گذارد:

آ. عدم اعتماد: نویسندگان غارتگر اعتمادی را که زیربنای تحقیقات آکادمیک است از بین می برند، زیرا رفتار نادرست آنها به اعتبار کل جامعه علمی آسیب می زند.

ب. تضعیف دانش: تحقیقات نادرست یا با کیفیت پایین منتشر شده توسط نویسندگان غارتگر می تواند مجموعه دانش قابل اعتماد را کمرنگ کند و تشخیص تحقیقات معتبر از تحقیقات غیر معتبر را چالش برانگیز کند.

ج. منابع هدر رفته: موسسات آکادمیک و آژانس های تامین مالی ممکن است منابعی را برای حمایت از تحقیقات غارتگرانه اختصاص دهند و بودجه را از پروژه های با ارزش واقعی منحرف کنند.

د. هدایت نادرست تحقیقات: نویسندگان غارتگر ممکن است محققان را به مسیرهای نادرست هدایت کنند و از پیشرفت علمی واقعی جلوگیری کنند.

ه. کاهش اعتبار مجلات: مجلاتی که ناخواسته آثار نویسندگان غارتگر را منتشر می کنند ممکن است به اعتبار آنها آسیب وارد شود و اعتماد نویسندگان قانونی به آن رسانه ها را چالش برانگیزتر کند.

راهبردهایی برای شناسایی نویسندگان غارتگر

شناسایی نویسندگان غارتگر چالش برانگیز است، زیرا اقدامات آنها اغلب پنهان می ماند تا زمانی که تحقیقات تخلفات آنها را کشف کند. با این حال، چندین استراتژی و شاخص می توانند به شناسایی نویسندگان بالقوه غارتگر کمک کنند:

آ. تاریخچه انتشارات آنها را بررسی کنید: تاریخچه انتشار نویسنده را برای الگوهای ارسال سریع و متعدد به مجلات با کیفیت پایین یا ترتیبات غیرمعمول هم نویسندگی مرور کنید.

ب بررسی دقیق نقل قول ها: الگوهای استناد نویسنده را بررسی کنید. به دنبال استناد بیش از حد خود، شیوه های غیرعادی استناد یا تکنیک های دستکاری باشید.

ج. بررسی مقالات پس گرفته‌شده: محققانی که چندین مقاله پس گرفته شده دارند ممکن است نشان دهنده رفتار غیراخلاقی باشند.

د. بررسی سوابق داوری همتایان: برخی مجلات اطلاعاتی را در مورد فرآیند داوری همتایان، از جمله نظرات بازبین و مدیریت ویراستاران، افشا می کنند. بررسی کنید که آیا نویسنده بارها و بارها یک دستنوشته را به مجلات مختلف ارسال کرده است.

ه. از ابزارهای تشخیص سرقت ادبی استفاده کنید:ابزارهای تشخیص سرقت ادبی می توانند نمونه هایی از محتوای سرقت شده را در اثر یک نویسنده کشف کنند.

و. همکاری و ارتباط: همکاری با همکاران و سایر محققان می تواند به شناسایی نویسندگان غارتگر از طریق به اشتراک گذاری تجربیات و دانش کمک کند.

مبارزه با نویسندگی غارتگرانه

پرداختن به موضوع نویسندگان غارتگر نیازمند تلاش مشترک جامعه آکادمیک، موسسات و ناشران است. در اینجا چندین استراتژی برای مبارزه موثر با نویسنده غارتگر وجود دارد:

آ. ترویج آموزش اخلاقی: موسسات و سازمان ها باید آموزش اخلاق را در اولویت قرار دهند و اطمینان حاصل کنند که محققان اهمیت رفتار اخلاقی را در کار خود درک می کنند.

ب. اجرای سیاست‌های شفاف: مؤسسات آکادمیک باید خط ‌مشی‌ های روشن و شفافی برای تألیف، انتشار و داوری همتایان ایجاد کنند تا از رفتار غارتگرانه جلوگیری کنند.

ج. تشویق گزارش: کانال هایی برای گزارش محرمانه رفتارهای غیراخلاقی ایجاد کنید، و افراد را تشویق کنید که در مواقعی که به نویسندگی غارتگرانه مشکوک هستند، مطرح کنند.

د. تقویت داوری همتایان: مجلات و ناشران باید فرآیندهای داوری همتایان خود را تقویت کنند و از ارزیابی دقیق مقالات ارسالی اطمینان حاصل کنند.

ه. حمایت از افشاگران: موسسات و مجلات باید از افرادی که رفتار غیراخلاقی را گزارش می کنند حمایت کنند.

و. تدوین دستورالعمل‌های تألیف: جوامع و مؤسسات آکادمیک باید دستورالعمل‌هایی را برای تألیف مناسب تدوین و منتشر کنند و بر اهمیت مشارکت واقعی در پژوهش تأکید کنند.

ی. یکپارچگی تحقیق را تقویت کنید: فرهنگ یکپارچگی تحقیق را ترویج دهید که به کیفیت و انجام اخلاقی تحقیق بیش از معیارهای کمیت و انتشار اهمیت می دهد.

نتیجه

نویسندگان غارتگر یک تهدید جدی برای یکپارچگی تحقیقات آکادمیک و شهرت جوامع علمی هستند. اقدامات غیراخلاقی آنها، از جمله سرقت ادبی، ساخت داده‌ها، و دستکاری در فرآیند انتشار، اساس تحقیقات علمی را تضعیف می کند. با اجرای آموزش های اخلاقی قوی، سیاست های شفاف و فرآیندهای دقیق داوری همتایان، جامعه آکادمیک می تواند به طور جمعی با خطر نویسندگی غارتگرانه مبارزه کند و از اصول صداقت و شفافیت در تحقیق حمایت کند. تنها از طریق چنین تلاش‌های هماهنگ است که می‌توانیم اعتبار تحقیقات آکادمیک را تضمین کنیم.