
در این مقاله، قصد داریم بررسی کنیم که چگونه میتوانید شاخص های مقاله را اندازهگیری کنید، و اینکه آیا مقالهی شما در مقالات برتر رسانههای اجتماعی نمایش داده میشود یا خیر.
چرا باید تاثیر مقالات خود را اندازهگیری کنید؟
شما تحقیقی را انجام دادهاید و مقاله خود را نوشتهاید، پس چرا نگران تأثیر کار خود باشید؟ اکثر ما تمایل داریم تاثیرگذار باشیم، و خوب است فکر کنیم که اگر مطلبی را منتشر کردهایم، مطالعه میشود. اما، اغلب، مطالعه، به اشتراکگذاشتن و استناد به مقالهی شما بسیار دشوارتر از انجامدادن تحقیق و نگارش یک نسخه پیش نویس مقاله است.
اما چرا اندازه گیری تاثیر مقاله مهم است؟ دقیقاً همانطور که دانستن نحوه رسیدن «نقطه A» به «نقطه B» بدون نقشه دشوار است، با پیگیری عملکرد مقاله خود، می توانید نحوه به اشتراک گذاری تحقیقاتتان را تنظیم کنید و مطمئن شوید که به دست افراد مناسبی می رسد.
روش های سنتی برای اندازهگیری تاثیر مقالات چیست؟
شاید شناختهشدهترین راه برای اندازهگیری تاثیر مقاله، h-index باشد. این معیار تعداد (h) مقالاتی است که(h)یا بیشتر نقل قول دریافت کردهاند. برای مثال، اگر 7 مقاله منتشر کردهاید که حداقل 7 بار مورد استناد قرار گرفتهاست، h-index شما 7 است. اساساً، ما به کمیت و کمیت توجه میکنیم. اما،این کار میتواند معیار نادرستی برای محققان اولیه باشد. بهویژه وقتی که فقط به آثار منتشرشده توجه میشود و امتیازات شاخص h با نحوه نمایهسازی منابع محدود میشود.
روش دیگر برای اندازهگیری تاثیر با شاخصgاست. در اینجا ما به کمیت و کیفیت نیز توجه میکنیم،اما با تاکید بیشتر برکیفیت. شاخصgبا رتبهبندی به ترتیب کاهش تعداد استنادهایی که هر یک از مقالات شما دریافت کردهاست محاسبه میشود. g-index 10 به این معنی است که 10 مقالهی برتر شما حداقل 100 برابر استناد شدهاند. اگرچه g-index به اندازه h-index به طور گسترده پذیرفته نشده است، اما دارای چند مزیت است، یعنی اینکه به سوابق انتشار کلی نویسنده نگاه میکند،و به این معنی است که آثار با استناد بالا میتوانند آثار کمتر قابل مشاهده را تقویت کنند. با این حال، مانند h-index، فقط به مقالات منتشرشده توجه میشود و محاسبهی آن احتمالاً کمی پیچیده است.
در نهایت، یکی دیگر از معیارهای نسبتا رایج، شاخص i10 است. این معیار بر کیفیت کار شما متمرکز است و تعداد انتشارات شما با حداقل ده استناد را شمارش میکند. بنابراین، اگر 4 مقالهی منتشرشده دارید که حداقل ده بار مورد استناد قرار گرفتهاند، شاخص i10 شما 4 است. مزیت این معیار این است که محاسبه آن ساده و آسان است. استفاده از این ابزار توسط Google Scholar نیز رایگان و آسان است. با این حال، یک محدودیت عمده این است که فقط در Google Scholar استفاده میشود و فقط به مقالات نمایهشده در Google Scholar محدود میشود. مانند h-index و g-index، باز هم فقط به آثار منتشرشده توجه میکند.
نحوه اندازهگیری ضریب تاثیر مقالات
ALMS یا شاخص های سطح مقاله، تعداد افرادی که به مقاله شما دسترسی دارند و همچنین تأثیر کلی تحقیق منتشرشده شما را مشخص می کند.ALMS این کار را با اخذ دادهها از منابعی مانند دادههای مذکور در متن و اشتراکگذاریها در رسانههای اجتماعی، همراه با اندازهگیریهای سنتیتر، مانند نقلقول در مقالات تحقیقاتی دیگر انجام میدهد. قراردادن این معیارهای سنتی با معیارهای جدیدتر، نمایهی بسیار غنیتری از نحوه اشتراکگذاری، بحث و استفاده مقاله شما ارائه میدهد.
در گذشته بیشتر اقدامات تأثیرگذاری مقاله، به تأثیر کلی بر جامعه توجه نمی کرد. اما همانطور که به اشتراک گذاری اطلاعات تحقیقاتی از طریق شبکه های رسانه های اجتماعی رایج تر می شود، این نوع معیارها اهمیت بیشتری پیدا می کند.
هنگامی که برای دریافت بودجه درخواست می کنید یا به دنبال موقعیت جدیدی هستید، دانستن ALM یا تأثیر کلی خود میتواند به شما کمک کند تا تحقیقات خود را به نمایش بگذارید و به شما کمک کند که کشف و متمایز شوید.
شاخص پلامکس
این معیارها در برنامهها و محصولات تحقیقاتی در کلاس جهانی Elsevier، مانند ScienceDirect، Scopus، Digital Commons، SSRN و Pure، و همچنین انجمنهای پیشرو تعبیه شدهاند.
نحوه کار آنها نیز به این صورت است که شاخص ها در پنج دسته مختلف دسته بندی یا سازماندهی میشوند. یعنی استفاده(usage)، جذب(captures)، استناد(citations)، رسانههای اجتماعی(social media) و اشاره (mentions). بسیاری از مجلات برتر ده مقاله محبوب را با استفاده از معیارهای پلامکس، از جمله فعالیت رسانه های اجتماعی، نمایش می دهند. با نگاه کردن به این دسته بندی های مختلف، معیارهای پلامکس اطلاعاتی در مورد نحوه تعامل افراد با جنبه های مختلف کار تحقیقاتی شما، به عنوان مثال کنفرانس ها، فصل های کتاب، نقل قولها و مقالات ارائه می دهد. همه این موارد به صورت آنلاین نیز در دسترس هستند.